علل پرخاشگری کودکان: شناخت و مدیریت اختلالات رفتاری در کودکان
علل پرخاشگری کودکان می‌تواند ناامنی احساسی، ناراحتی‌های روانی، نقص توانایی ادراکی، نادیده گرفتن نیازها یا محدودیت‌ها را در یک روانشناسی کودک دنبال کند .
پرخاشگری کودکان می‌تواند به دلیل عوامل مختلفی اتفاق بیافتد. در زیر، برخی از علل متداول پرخاشگری کودکان را از منظر مشاوره والدین و تربیت فرزند ذکر می‌کنیم:"علل پرخاشگری کودکان می‌تواند به دلایل مختلفی بازگشت کند. برخی از این علل عبارتند از:
1. نمو‌ناپذیری مهارت‌های اجتماعی: کودکانی که مهارت‌های اجتماعی را به خوبی یاد نگرفته‌اند ممکن است به دشواری با فشارها و تنش‌های اجتماعی کنار بیایند و به خشونت روی آورند.
2. مدل‌های رفتاری نادرست: کودکان معمولاً رفتارها و ترکیب‌های رفتاری اطرافیان خود را تقلید می‌کنند. اگر آنها با مدل‌های نادرستی از رفتار مواجه شوند، احتمالاً به خشونت متوجه می‌شوند.
3. مشکلات عاطفی: اغلب کودکان پرخاشگر مشکلات عاطفی مانند خشم یا ناراحتی را به نحو نادرستی بیان می‌کنند و از خشونت به عنوان راهی برای تخلیص از احساساتشان استفاده می‌کنند.
4. محدودیت‌های شناختی: بعضی کودکان به دلیل محدودیت‌های شناختی یا مشکلات یادگیری، دشواری در درک و انتقال احساسات خود دارند و این ممکن است به خشونت منجر شود.
5. محیط خانوادگی نامناسب: محیط خانوادگی که خشونت، تنش‌های مداوم یا کمبود توجه به نیازها و احساسات کودکان دارد، می‌تواند به پرخاشگری کودکان منجر شود.
6. تأثیر رسانه‌ها: تماشای خشونت در رسانه‌ها می‌تواند تأثیرات منفی بر رفتار کودکان داشته باشد و آنها را به تقلید رفتارهای خشونت‌آمیز ترغیب کند."
مهم است که به اطفال با توجه به وضعیت فردی‌شان به شیوه‌ای مثبت و توجه‌آمیز نزدیک شویم تا عوامل ایجاد کننده خشونت را شناسایی کنیم و به کمک تربیت مثبت و مهارت‌های اجتماعی به آنها کمک کنیم.
کودک ترسو: علل، تأثیرات و راهنمایی برای کمک به غلبه بر ترس‌ها
تأثیرات ترس‌ها بر کودکان می‌تواند متنوع باشد. از گرفتن پنهان تا تغییر در رفتارها و حتی تأثیر بر توانایی‌های یادگیری کودکان ممکن است دیده شود. کودکان ترسو ممکن است در موقعیت‌های جدید تردید داشته باشند، احساس ناتوانی کنند یا حتی به ناخودآگاه از جلوی چالش‌ها فرار کنند.
برای کمک به کودکان در غلبه بر ترس‌هایشان، می‌توان به راهنمایی‌هایی توجه کرد:
1- توجه و حمایت: گوش دادن به ترس‌ها و ارائه حمایت و دلسوزی به کودکان می‌تواند اطمینان حاصل کند که احساساتشان مورد توجه است.
2- تشویق به مواجهه تدریجی: تشویق کودکان به تجربه مواجهه با ترس‌ها به تدریج و در محیط‌های امن می‌تواند به آنها کمک کند تا ترس‌ها را کم کنند.
3- ایجاد اطمینان: ارائه اطلاعات معقول و مهارت‌های مورد نیاز برای مواجهه با موقعیت‌ها می‌تواند اطمینان خود را به کودکان منتقل کند.
4- استفاده از داستان‌ها و بازی‌ها: داستان‌ها و بازی‌هایی که به کودکان کمک می‌کنند تا با مواجهه با ترس‌ها در محیط‌های متنوع آشنا شوند، می‌تواند موثر باشد.
