محور اصلی اختلال بد ریخت انگاری تصورات مفرط و غیر واقعی در مورد ظاهر خود است. این تصورات میتواند در مورد کوچک یا بزرگ بودن قسمتی از بدن، ناموزون بودن و یا عدم تناسب در عضوی از بدن باشد. بیشترین عضوهای بدن که ممکن است این افکار در مورد آنها شکل بگیرد بینی، دهان، مو، پوست، اندامهای تناسلی و هیکل کلی فرد مانند تصور قد خیلی کوتاه یا چاقی بیش از حد باشد. این افراد ممکن است رفتارهای زیر را از خود نشان دهند.
1- نگاه کردن بیش از حد به آینه و چک کردن خود و یا اجتناب کردن از نگاه به آینه
2- دائما دنبال تایید شدن مناسب بودن ظاهر خود از جانب دیگران هستند.
3- استفاده بیش از حد از لوازم آرایش برای پوشاندن عیبهای تصوری خود یا پوشیدن لباسهای سایز بزرگتر برای دیده نشدن نقصشان
4- به دنبال انجام عملهای پی در پی هستند و از یک دکتر زیبایی به دکتر زیبایی دیگر میروند.