اگر گریه کردید و دلداری هم به شما رسید احتمالا خلق و خوی شما بهبود می یابد و احساسات منفی شما تاحدی زیادی تسلی می بیند اما اگر گریه کردید و از آن احساس شرم و خجالت داشتید احتمالا چنین اشک هایی نه تنها شما را آرام نمی کنند بلکه خلق و خوی شما را به سمت عصبانیت هرچه بیشتر سوق می دهند. وقتی که شما عصبانی می شوید حتی زمانی که درحین عصبانیت گریه نمی کنید اتفاقاتی در بدن شما رخ می دهد، از جمله:
- آمیگدال، هیپوتالاموس و غده ی هیپوفیز شما با هم کار می کند تا موجی از کورتیزول و آدرنالین یعنی همان هورمون استرس را تولید کنند.
- ضربان قلب فرد و فشار خونش تقویت می شود ممکن است این اتفاقات به حالت گرما یا سرخ شدن خود را نشان دهند.
- احتمالا دهان شما خشک می شود و کف دستتان احساس نمناک بودن کنید.
- ممکن است میدان دید شما محدود شود.
- کورتیزول ممکن است باعث تضعیف حافظه ی کوتاه مدت در شما شود به همین دلیل است که در یک مکالمه ی داغ و هیجانی هرآنچه که لازم است وصحیح است که بیان کنید فراموش می کنید.
- با انفجار سیستم عصبی و فعالیت های هورمونی که پیش تر گفته شد آیا واقعا جای تعجیب است که چرا بدن شما تمایل به تولید اشک در هنگام عصبانیت دارد؟