3
خرداد
پزشکان اغلب با دادن داروهای خاصی به مادر که می‌تواند زایمان را به تاخیر بیندازد، سعی در جلوگیری از زایمان زودرس دارند. اگر زایمان زودرس متوقف نشود یا به هر دلیلی نوزاد باید زودتر به دنیا بیاید، پزشکان باید برای زایمان پر خطر آماده شوند. در این صورت نیاز است که مادر به بیمارستانی مراجعه کند که دارای بخش مراقبت ویژه نوزادان (NICU) است. با این کار مطمئن می‌شوید که نوزاد پس از تولد تحت مراقبت فوری قرار می‌گیرد.
در چند روز و هفته اول زندگی نوزاد نارس، بهتر است مراقبت در بیمارستان صورت بگیرد تا مراقب رشد اندام حیاتی متمرکز باشند. نوزاد ممکن است در دستگاهی با کنترل دما نگهداری شود. تجهیزات مانیتورینگ ضربان قلب، تنفس و میزان اکسیژن خون کودک را کنترل می‌کنند. ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها کودک بتواند در این دستگاه زندگی کند.
بسیاری از نوزادان نارس نمی‌توانند از طریق دهان غذا بخورند، زیرا هنوز قادر به مکیدن و بلعیدن نیستند. این نوزادان با استفاده از مواد مغذی حیاتی به صورت داخل وریدی یا با استفاده از لوله‌ای که از طریق بینی یا دهان وارد معده می‌شود، تغذیه می شوند. هنگامی که کودک به اندازه کافی قدرت مکیدن و بلعیدن را دارد، شیردهی معمولا امکان‌پذیر می‌شود.
اگر ریه‌ها کاملاً رشد نکرده باشند، ممکن است به نوزاد نارس اکسیژن داده شود. بسته به اینکه کودک چگونه می‌تواند به تنهایی نفس بکشد، یکی از موارد زیر می‌تواند برای رساندن اکسیژن استفاده شود:
ونتیلاتور، دستگاهی است که هوا را به داخل ریه‌ها وارد و از آن‌ها خارج می‌کند.
فشار مثبت مداوم و راه هوایی، درمانی است که از فشار هوای ملایم برای باز نگه داشتن مجاری هوایی استفاده می‌کند.
هود اکسیژن، وسیله‌ای است که برای تامین اکسیژن روی سر نوزاد قرار می‌گیرد.
به طور کلی، یک نوزاد نارس در موارد زیر می‌تواند از بیمارستان مرخص شود:
نوزاد بتواند از سینه مادر یا شیشه شیر تغذیه کند.
نوزاد بتواند بدون دستگاه نفس بکشد.
دمای بدن و وزن بدن او به طور طبیعی حفظ شود.
