استرس در زندگی مشترک

تاثیر استرس بر زندگی مشترک

 وقتی افراد تحت استرس قرار می گیرند، گوشه گیر و حواس پرت تر می شوند و کمتر محبت می کنند و حتی کمتر محبت می بینند. آن ها همچنین زمان کمتری برای فعالیت های مربوط به اوقات فراغت صرف می کنند که منجر به دور شدن و تنهایی بین شرکای زندگی می شود. 

استرس همچنین بدترین ویژگی‌های افراد را بیرون می کشد که ممکن است باعث کناره‌گیری شریک‌ زندگی شود. زیرا چه کسی می‌خواهد با کسی که بدترین رفتار خود را بروز می‌دهد زندگی مشترک داشته باشد و در کنار او بماند؟ با گذشت زمان، رابطه مشترک سطحی‌تر شده (کمتر بودن و کمتر درگیر شدن در زندگی یکدیگر) و زوج‌ها حتی گوشه‌گیرتر می‌شوند.

 سپس درگیری علنی لفظی، پریشانی عاطفی و فکری و بیگانگی بیشتری را در رابطه تجربه می‌کنند. استرس نیروی مولد و با انگیزه افراد را تحلیل می برد و منابع شناختی آن ها را تضعیف می کند. همچنین هوشیاری و گوش به زنگی(ناشی از اضطراب) را افزایش می دهد. این بدان معناست که وقتی استرس دارید بیشتر متوجه رفتارهای منفی می‌شوید و کمتر می‌توانید جلوی واکنش بد خود را به آن ها بگیرید. 

همچنین به این معنی است که شما کمتر صبور هستید و کمتر می توانید در هنگام رفتار بد شریک خود، از شکیبایی و تردید نسبت به بد بودن او بهره مند شوید. استرس همچنین رفتار افراد را تحریک پذیرتر و خصمانه تر می کند که احتمال دعوا و درگیری را افزایش می دهد. هنگام دعوا، استرس باعث می شود افراد نتوانند به درستی گوش بدهند یا علاقه و همدلی نشان دهند. 

به طور خلاصه، استرس موضوعات نه چندان مهم را ناخواسته به معضل و مساله بغرنج تبدیل می کند و از توانایی شما برای برخورد سازنده با موضوع جلوگیری می کند. استرس همچنین بر سلامت جسمی و روانی فرد تأثیر می گذارد و فشار بیشتری را بر رابطه وارد می کند. استرس می تواند به خصوص برای زوج هایی که به خودی خود، در روابط دشواری هستند، بدتر کند.

 زیرا این زوج ها بیشتر از زوج هایی که در روابط پایدارتر هستند تحت تأثیر رویدادهای روزانه (خوب و بد) قرار می گیرند. با این حال، حتی برای روابط سالم و پایدار، استرس دائم می‌تواند باعث شود افراد، مشکلاتی را در روابط خود ببینند که واقعاً وجود ندارد.

 زن و شوهری که معمولاً به خوبی ارتباط برقرار می کنند، در طول تحمل استرس زیاد متوجه می شوند که کیفیت ارتباط سابق آن ها، در طول یک هفته از بین می رود. در نتیجه استرس و منابع ضعیف مدیریتی، احساس می کنند که مشکلات ارتباطی واقعی در روابط آن ها وجود دارد.

 به همین ترتیب، زوجی که معمولاً در زندگی مشترک مهربان هستند، در هنگام بروز استرس، محبت کمی نسبت به یکدیگر خواهند داشت و در نتیجه به این باور می رسند که محبت کمی به هم دارند و زمان با کیفیت کمتری در کنار هم سپری می کنند.