13
تیر
عادت دست در بینی کردن کودکان
عادت دست در بینی کردن در کودکان می‌تواند به علت‌های مختلفی از جمله فعالیت حسی، استرس، اضطراب، عفونت‌های بینی، آلرژی‌ها و ناراحتی‌های ناشی از بینی باشد. این عادت ممکن است در برخی کودکان به صورت موقتی باشد و خودبخود بهبود یابد، اما در مواردی نیاز به مداخله و مدیریت دارد. درزیر چند روش مدیریتی برای کمک به کودکان برای کاهش و ترک عادت دست در بینی کردن آورده شده است:
1. اطلاع‌رسانی و آگاهی: به کودک توضیح دهید که دست در بینی کردن ممکن است باعث عفونت‌های بینی و ناراحتی شود و برای سلامتی بینی و راحتی بیشتر باید این عادت را کاهش دهد.
2. توجه به علل عاطفی: بررسی علل عاطفی و استرسی که ممکن است دست در بینی کردن را تحریک کند، می‌تواند کمک کند. در صورت وجود استرس یا نگرانی، روش‌های مدیریت استرس مانند مکان‌یابی عاطفی، روش‌های تنفسی و تمرکز به کودک آموزش داده شود.
3. تقویت ناخن‌ها: این روش شامل بلند کردن ناخن‌ها و استفاده از ناخن‌های مصنوعی یا ناخن‌های بچه‌گانه است. با تقویت ناخن‌ها، کودک برای قرار دادن دست در بینی تلاش بیشتری می‌کند و به تدریج این عادت را کاهش می‌دهد.
4. مداخله فیزیکی: برای کاهش دست در بینی کردن، می‌توانید از روش‌هایی مانند استفاده از باند بینی یا تاپی بینی استفاده کنید. این اقدام ممکن است به کودک یادآوری کند که دست را از بینی خود دور نگه دارد.
5. مشاوره حرفه‌ای: در صورتی که عادت دست در بینی کردن به شدت مزاحمتی برای کودک و خانواده ایجاد کند و مداخلات معمولی کارآمد نباشند، بهتر است با متخصصین مربوطه مانند روانشناس یا روان‌درمانگر مشورت کنید.
مهم است تا در مدیریت عادت دست در بینی کردن به کودک صبوری و توجه مناسب را از خود نشان دهید و در صورت لزوم از حمایت حرفه‌ای برای مدیریت این موضوع استفاده کنید.
1. اطلاع‌رسانی و آگاهی: به کودک توضیح دهید که دست در بینی کردن ممکن است باعث عفونت‌های بینی و ناراحتی شود و برای سلامتی بینی و راحتی بیشتر باید این عادت را کاهش دهد.
2. توجه به علل عاطفی: بررسی علل عاطفی و استرسی که ممکن است دست در بینی کردن را تحریک کند، می‌تواند کمک کند. در صورت وجود استرس یا نگرانی، روش‌های مدیریت استرس مانند مکان‌یابی عاطفی، روش‌های تنفسی و تمرکز به کودک آموزش داده شود.
3. تقویت ناخن‌ها: این روش شامل بلند کردن ناخن‌ها و استفاده از ناخن‌های مصنوعی یا ناخن‌های بچه‌گانه است. با تقویت ناخن‌ها، کودک برای قرار دادن دست در بینی تلاش بیشتری می‌کند و به تدریج این عادت را کاهش می‌دهد.
4. مداخله فیزیکی: برای کاهش دست در بینی کردن، می‌توانید از روش‌هایی مانند استفاده از باند بینی یا تاپی بینی استفاده کنید. این اقدام ممکن است به کودک یادآوری کند که دست را از بینی خود دور نگه دارد.
5. مشاوره حرفه‌ای: در صورتی که عادت دست در بینی کردن به شدت مزاحمتی برای کودک و خانواده ایجاد کند و مداخلات معمولی کارآمد نباشند، بهتر است با متخصصین مربوطه مانند روانشناس یا روان‌درمانگر مشورت کنید.
مهم است تا در مدیریت عادت دست در بینی کردن به کودک صبوری و توجه مناسب را از خود نشان دهید و در صورت لزوم از حمایت حرفه‌ای برای مدیریت این موضوع استفاده کنید.