علائم بیماری بیش فعالی بزرگسالی و علل درمان آن

بیماری ای دی اچ دی اغلب از زمان کودکی فرد آغاز می شود. اما در برخی از موارد این بیماری حتی تا زمان بزرگسالی فرد نیز تشخیص داده نمی شود. در این بیماری فرد تمرکز پایینی دارد از این رو عملکرد پایین و نامناسبی را در موقعیت های مختلف از خود نشان می دهد. تنها زمانی می توان بیش فعالی بزرگسالی را درمان کرد که این بیماری در زمان کودکی شناخته شده و تحت درمان روانشناس و روانپزشک متخصص قرار بگیرد. لزا لازم است تا حتما تا نسبت به علائم این بیماری آشنایی پیدا کنید. اختلال کم توجهی یا ADHD چیست؟ اغلب زمانی که حرف از بیش فعالی می شود افراد فکر می کنند که این بیماری تنها مختص به زمان کودکی است. در حالی که اینگونه نیست.بیش فعالی بزرگسالی ریشه در کودکی فرد دارد. اختلال ای دی اچ می تواند مشکلات بزرگی را برای فرد به وجود بیاورد. البته می توان با درمان این افراد از احتمال بروز این مشکلات تا حدودی جلوگیری کرد. روش درمانی این بیماری تقریبا برای هر سنی مشابه است و اغلب این درمان با مشاوره های روانی و مصرف دارو های محرک همراه است. علائم رایج اختلال بی توجهی اغلب بزرگسالانی که به بیماری ای دی اچ دی مبتلا هستند از وجود این اختلال آگاهی ندارند. اینگونه افراد در تمرکز کردن و اولویت بندی کارهای شخصی خود به مشکل بر می خورد اند. همین عدم وجود تمرکز موجب می شود که بسیاری از قرار های ملاقات خود را فراموش کنند. همچنین افراد دچار به بیماری بیش فعالی بزرگسالی در کنترل کردن هیجانات شان ناتوان هستند. از این رو نمی توانند داخل صف منتظر بمانند و خلق نوسانی دارند. در برخی از افراد نشانه های این بیماری در بزرگسالی کمتر می شود. اما در برخی دیگر این علائم همچنان در فرد وجود دارد. اگر با علائم ای دی اچ دی که در زیر به آنها اشاره خواهیم کرد مواجه هستید لازم است تا در اسرع وقت با یک روانشناس ملاقات داشته باشید. مشکل در تمرکز و توجه بی قراری بیش فعالی بی نظمی تحمل بسیار پایین و نداشتن صبر نوسانات خلقی مکرر مواجهه با استرس شدید روابط بی ثبات و متشنج تاثیر ژنتیک روی ADHD اگر چه علت دقیقی برای بروز بیماری ای دی اچ دی هنوز کشف نشده است. اما به نظر می رسد که دو عامل ژنتیک و محیط هر دو در بروز این بیماری نقش دارند. برای مثال احتمال ابتلای دو قلوهای همسان به بیماری ADHD بیشتر از دوقلوهای ناهمسان می باشد. به عبارتی دیگر میتوان گفت هیچ ژن منفردی که مسئول ایجاد اختلال بیش فعالی باشد وجود ندارد. بلکه مانند بسیاری دیگر از بیماری های روانی، تصور می شد که این بیماری با ژن های مختلفی در ارتباط است. البته بسیاری از این ژن ها هنوز شناخته نشده اند از این رو درمان خیلی دقیقی هم برای آن وجود ندارد. بی قراری نشانه ابتلا به بیش فعالی هر چند که بی قراری یکی از فاکتور های نشان دهنده ی این بیماری می باشد. اما به طور دقیق نمی توان گفت که داشتن بی قراری یعنی فرد صد در صد به بیش فعالی بزرگسالی مبتلا است. اگر شخص علاوه بر بی قراری مداوم شرایطی مشابه موارد زیر داشت بهتر می توان شرایط فرد را قضاوت کرد. تجربه حواس چرتی متعدد در محیط های مختلف صحبت کردن بیش از حد دمدمی مزاج رفتار کردن برخورد با مشکل مدیریت زمان در انجام وظایف اش اشتباه در انجام پروژه های بزرگ فاکتورهای خطر ابتلا به ADHD اگر در خانواده هایتان افرادی را دارید که به این بیماری و یا سایر بیماری های ذهنی دچار هستند، احتمال بروز این بیماری در شما و فرزندان آینده تان وجود دارد. مادرانی که در زمان بارداری از نوشیدنی ها الکلی مصرف می کنند، کودکشان را به بیماری ای دی اچ دی مبتلا می کنند. کودکان که زود هنگام و به شکل نارس متولد می شوند بیشتر در معرض ابتلا به بیش فعالی هستند. اگر کودک یا مادر کودک در زمان بارداری در برابر سموم محیطی مثل سرب قرار بگیریند احتمال ابتلا به بیش فعالی در این کودکان بالا می رود. اختلالات همراه با بیماری بیش فعالی اختلالات خلقی: اغلب افراد دچار به بیماری بیش فعالی بزرگسالی به بیماری خلقی نظیر افسردگی، اختلال دو قطبی و… نیز دچار می شوند. اگر چه که این مشکلات لزوم با ای دی اچ دی در ارتباط نیستند اما الگوی تکراری شکست و ناکامی های مرتبط با این بیماری می تواند افسردگی را بدتر کند. اختلالات اضطراب: اغلب برای بزرگسال مبتلا به این بیماری اختلال اضطراب نیز رخ می دهد. اضطراب معمولا باعث ایجاد نگرانی و عصبی بودن فرد می شود. اختلالات یادگیری: افراد مبتلا به بیش فعالی بزرگسالی اغلب در امتحانات آکادمیک نمره کمتری را دریافت می کنند. ما در مرکز مشاوره روانشناسی تلفنی آنلاین آوای سعادت راهکارهای لازم در زمینه برخورد با موضوع را به شما آموزش خواهیم داد