ارزیابی و درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید

افراد مبتلا به این اختلال قادر به عملکرد در زندگی روزمره و عادی هستند اما روابط معنی داری با دیگران برقرار نمی‌کنند. آنها به طور معمول افراد گوشه‌گیری هستند و ممکن است مستعد ابتلا به خیال پردازی بیش از حد و همچنین ایجاد وابستگی به حیوانات باشند. آنها ممکن است در کارهای انفرادی که برای دیگران غیر قابل تحمل است، به خوبی فعالیت کنند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این اختلال ممکن است شروع اسکیزوفرنی، یا تنها یک شکل خفیف از آن باشد. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید با واقعیت ارتباط دارند، مگر اینکه اسکیزوفرنی در آنها رشد کند. درمان این اختلال در بیمارانی مطرح می‌شود که الگوی همیشگی زندگیشان انزوای اجتماعی بوده‌است. درونگرایند و حالت عاطفی‌شان کند و محدود است. آنچه در آن‌ها بسیار مشهود است، این است که تمایلی به تعاملات انسانی نداشه و یا حتی از تعامل‌ با انسان‌ها ناراحت می‌شوند. آن‌ها ممکن است شیفته اشیای بی‌جان یا مفاهیم ماورای طبیعی باشند. افراد مبتلا به این اختلال را دیگران، آدم‌هایی نامتعارف، عجیب، منزوی و تکرو می‌دانند. این اختلال اواخر نوجوانی و اوایل جوانی خود را نشان می دهد. و مثل همه اختلالات شخصیت دیرپاست، اما الزاماً مادام‌العمر نیست. البته اگر سعی در راستای درمان آن شود. افراد مبتلا به اختلالات شخصیت به ندرت برای درمان به درمانگر مراجعه می کنند، مگر اینکه توسط اطرافیان مجبور به این کار بشوند. ارزیابی تشخیصی ممکن است برای تشخیص، ارزیابی روانشناختی انجام شود و پرسشنامه‌ها و آزمون‌های شخصیتی به تشخیص بیماری کمک می‌کنند. علائم نباید تنها در یک بخش برای درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید تشخیص داده شوند. اگر علائمی در خصوص این نوع اختلال شخصیتی وجود داشته باشد، پزشک با بررسی سوابق پزشکی کامل و انجام معاینه‌ی فیزیکی، شروع به ارزیابی می‌کند. اگر چه آزمایشات آزمایشگاهی بویژه برای تشخیص اختلالات شخصیتی وجود ندارد، ممکن است پزشک از آزمون‌های مختلف تشخیصی برای بررسی بیماری جسمی به عنوان علت نشانه‌ها استفاده کند. اگر پزشک هیچ علت فیزیکی برای نشانه‌ها پیدا نکند، ممکن است از روش‌های تشخیصی بیشتری استفاده کند. روانپزشکان و روانشناسان از ابزارهای همه‌پرسی و تشخیص که برای ارزیابی فرد برای اختلال شخصیت طراحی شده استفاده می‌کنند. روان‌درمانی اولین راه درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید، جلسات روان درمانی می باشد. آن ها ممکن است ابتدا با درمانگر ارتباط هیجانی برقرار نکنند ولی در جریان درمان همکاری لازم را انجام می دهند. درمان بیماران دچار این مشکل شبیه درمان افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید است. با این تفاوت که تمایل و استعداد بیماران اسکیزوئید برای درون نگری با انتظارات درمانگر همخوانی دارد و این ها گرچه ممکن است با درمانگر رابطه‌ای صمیمی برقرار نکنند، اما در روان‌درمانی فعالانه شرکت می‌کنند. به تدریج در روند درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید که بیمار به درمانگر اعتماد پیدا می‌کند، با دلشوره و هیجان بسیار، ترس فراوان خود را از اینکه به نحو غیرقابل تحمل وابسته شود و حتی به تدریج با درمانگر یکی شود، و نیز خیالات و دوستان تصوری فراوان خود را بر ملا می‌کنند. گروه درمانی گروه درمانی هم گزینه درمانی خوبی برای درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید می باشد. ممکن است ابتدای امر ورود فرد به گروه موفق به نظر نرسد ولی بعد از مدتی اعضای گروه برای فرد مهم می شوند. درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید با روش گروه درمانی، این‌گونه بیماران ممکن است تا مدت‌ها ساکت بمانند، اما بالاخره مشارکت می‌کنند. در این روش درمانی باید در برابر حملات پرخاشگرانه سایر اعضای گروه به این بیماران – که چرا این قدر ساکت مانده‌اند –از بیمار دفاع کرد. به تدریج اعضای گروه برای بیمار اسکیزوئید اهمیت پیدا می‌کنند و او که در جاهای دیگر انزوا پیشه می‌کند، ممکن است تنها تماس اجتماعی خود را در همین گروه برقرار کند. دارو درمانی از دارو هم می توان برای درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید بهره برد ولی اثرات دارودرمانی برای بهبود آن ها چندان چشمگیر نمی باشد ولی ممکن است جریان درمان را تسهیل کند. درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید با مقادیر کمی داروهای ضدّ روان پریشی، ضد افسردگی و محرک روانی در برخی از بیماران مؤثر بوده‌است. داروهای سروتونرژیک ممکن است از حساسیت بیمار به طرد کم کند. بنزودیازپین‌ها می‌توانند به کاهش اضطراب بین فردی کمک کنند. اختلالاتی که علائم مشترکی با اختلال شخصیت اسکیزوئید دارند برخی از اختلالات هستند که ممکن است علائم مشترکی با اختلال اسکیزوئید داشته باشند. خوب است تفاوت این اختلالات را بدانیم و آن ها را بیشتر بشناسیم. تفاوت اختلال شخصیت اسکیزوئید و اسکیزوفرنی در روند درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید به‌راحتی با تشخیص اسکیزوفرنی اشتباه گرفته می‌شود. علیرغم وجود شباهت بین اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت اسکیزوئید این دو اختلال متفاوت از هم بوده ولی در برخی از اوقات اختلال شخصیت اسکیزوئید پیش درآمدی بر اسکیزوفرنیا می باشد. اسکیزوفرنی بیماری روانی شدیدی است که در آن فرد مبتلا ارتباط خود را با واقعیت از دست می‌دهد و نوعی جنون محسوب می‌شود، در حالی که افراد مبتلا به اختلال شخصیت نوع اسکیزوئید نیز ممکن است دچار دوره‌های کوتاهی از جنون همراه با توهمات و پندار غلط شوند که طول مدت زیاد یا شدت زیاد مانند آنچه در اسکیزوفرنی دیده می‌شود را ندارند. دیگر کلید تشخیصی این اختلال و تفاوت آن با اسکیزوفرنی این است که افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید به تفاوت میان واقعیت و افکار تحریف‌شده آگاه هستند، ولی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب تحت‌تاثیر توهمات خود قرار می‌گیرند. با وجود این تفاوت‌ها، می توان برای درمان اسکیزوئید افراد مبتلا به این بیماری با درمان‌هایی که برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی گذاشته می‌شود، بهبود یابند و از آنها استفاده کنند. وجه تمایز شخصیت اسکیزوئید با شخصیت اجتنابی شخصیت اجتنابی خواهان برقراری روابط با دیگران است، اما به‌دلیل ترس از طرد شدن و عدم پذیرش از طرف دیگران از برقراری ارتباط با دیگران اجتناب می‌کند، اما شخصیت اسکیزوئید اصولا به برقراری روابط علاقه‌ای ندارد و به تنهایی تمایل دارد. این مقاله هم بخوانید افسردگی تفاوت اختلال شخصیت اسکیزوئید و اختلال شخصیت پارانوئید اختلال شخصیت پارانوئید معمولا با یک بی‌اعتمادی فراگیر مشخص می‌شود. افراد مبتلا به این اختلال شخصیت فرض می‌کنند که دیگران به آنها آسیب می‌رسانند، از آنها سوء‌استفاده می‌کنند یا به شکل‌های مختلف آنها را تحقیر می‌کنند، در حالی که چنین نیست. آنها به تلاش زیادی برای دفاع از خود و حفظ فاصله خود از دیگران می‌پردازند. حتی برای پیشگیری از این موارد ممکن است به دیگران حمله کنند. به نظر می‌رسد آنها کینه‌ای، اهل دعوا و خیلی حسود هستند. تفکر در آنها به طور آشکار تحریف شده است. درک این افراد از محیط اطراف شامل کشف نیات بدخواهانه و رفتارهای تحقیرآمیز دیگران است. به این دلایل، آنها به دیگران اعتماد ندارند و از روابط نزدیک با دیگران دوری می‌کنند. زندگی عاطفی آنها تحت‌سلطه تمایل به بی‌اعتمادی و خصومت است. هدف از درمان اختلال شخصیت اسکزوئید با توجه به رویکردهای مختلف روش های درمانی متنوعی برای درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید وجود دارد. اما هدف از درمان شخصیت اسکیزوئید در تمامی آن ها تقریبا یکسان می باشد. کمک به شخصیت اسکیزوئید برای درک خود و بالا بردن عملکردش سازش بیشتر از طریق کاهش و یا پذیرش اضطراب کاهش اثرات توهم و اضطراب تغییر احساس درمان علائم افسردگی تغییر تفکر مقاوم شدن و خلاصی در مقابل آسیب پذیری شخصیت اسکیزوئید بتواند خود را از زندگی افسرده و طرد شده اش آزاد کند درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید بدون آن که افسردگی او درمان شود، ممکن نخواهد بود. از آن جا که علت اصلی افسردگی شخصیت اسکیزوئید ناشی از طرد شدگی است، درمان افسردگی سخت تر می شود. برای از بین بردن احساس طرد شدگی، موقعیت های دردناک را برای شخصیت اسکیزوئید یادآوری می کنند. سپس درمانگر کمک می کند تا افکار و اتفاقات را از یک زاویه دیگر ببیند. علل اختلال شخصیت اسکیزوئید علت بروز اختلال شخصیت اسکیزوئید به درستی مشخص نیست. هم علل ژنتیکی و ارثی در به وجود آمدن این اختلال دخیل هستند و هم عوامل تربیتی-محیطی. در واقع یک دوره کودکی سرد که در آن هیچ گونه ابراز هیجانی وجود نداشته می تواند زمینه ساز این اختلال شود. وجود اختلال اسکیزوئید و هم چنین اسکیزوفرنی در بستگان نزدیک افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید نشان دهنده ارثی بودن این اختلال می باشد. عوارض و پیامدهای منفی اسکیزوئید فقدان تعامل اجتماعی مشکل اصلی شخصیت اسکیزوئید است. افراد مبتلا به این نوع اختلال شخصیت ندرتا خشمگین و عصبانی می‌شوند زیرا ترجیح می‌دهند که با دیگران تعاملی نداشته باشند در نتیجه شرایطی مشابه مثل اختلالات خلقی، اختلالات اضطرابی و دیگر اختلال‌های شخصیتی در این افراد رایج تر از سایرین است. افراد مبتلا به اختلال شخصیت نوع اسکیزوئید در معرض افزایش خطر بروز مواردی مانند افسردگی، اضطراب، مشکلات کاری، مدرسه و ارتباط‌‌های اجتماعی، دیگر اختلالات شخصیتی و… هستند. که این مسائل اهمیت درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید را نشان می دهد. علائم افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید گسستگی از روابط اجتماعی و محدود بودن طیف احساسات و هیجان‌های ابراز شده در روابط بین فردی به صورت الگویی نافذ و فراگیر که از اوایل بزرگسالی شروع شده باشد و در زمینه‌های مختلف به چشم آید، که علامتش وجود لااقل چهار تا از موارد زیر است که در درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید تاثیر به سزایی دارد: نه میلی به برقرار کردن روابط صمیمی و نزدیک داشته باشد و نه از این‌گونه روابط لذت ببرد، از جمله عضویت در یک خانواده. تقریباً همیشه فعالیت‌های انفرادی را ترجیح می‌دهد. به داشتن روابط جنسی با کس دیگر هیچ علاقه‌ای نداشته باشد یا علاقه بسیار کمی داشته باشد. از هیچ کاری لذت نبرد، یا فقط از کارهای معدودی خوشش بیاید. بجز بستگان درجه اول هیچ دوست صمیمی یا مورد اطمینانی نداشته باشد. به تمجید، تشویق یا خرده‌گیری و حرف دیگران بی اعتنا و بی‌تفاوت به نظر برسد (بعضاً وضع پوشش خاص یا ژولیده این افراد را توضیح می‌دهد) سردی هیجانی، بی اعتنایی، یا حالت عاطفی تخت از خود نشان دهد. شغل و جایگاه اجتماعی افراد مبتلا به اسکیزوئید افراد مبتلا به این اختلال، بیشتر جذب مشاغل انفرادی می‌شوند که مستلزم حداقل تماس با دیگران است مثل نگهبانی شبانه، کار با کامپیوتر و اشیا، کارمند بخش بایگانی و… نحوه‌ی ارتباط افراد اسکیزوئید با دیگران فرد مبتلا به اختلال اسکیزوئید از دیگران به لحاظ هیجانی و اجتماعی فاصله می گیرد و حالت عاطفی این افراد محدود، سرد، یا به نحو نابجایی جدی است. آن‌ها به ندرت تماس چشمی را تحمل می‌کنند. آن ها معمولا تنها هستند، دوست صمیمی ندارند. در ازای این تنهایی، آن ها ممکن است دلبستگی عجیبی به یک حیوان خانگی پیدا کنند یا تخیلاتی در مورد صمیمی شدن با کسانی که دارای آشنایی کمی هستند، دارند. حتی ممکن است دوستان خیالی هم داشته باشند که این موضوع باید در درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید مورد توجه قرار گیرد. آی‌کیوی (IQ) و ایکیو (EQ) در افراد مبتلا به اسکیزوئید وضعیت هشیاری و شناخت این‌گونه بیماران سالم است؛ حافظه‌شان خوب کار می‌کند؛ هر چند از هوش هیجانی و اجتماعی پایینی EQ برخوردارند اما از سوی دیگر از سطح هوش آی‌کیوی (IQ) بسیار بالایی نسبت به افراد دیگر برخوردارند که معمولاً آنان را افرادی تنها اما خلاق و مبتکر بار می‌آورد. به امور انتزاعی و فکری بسیار علاقمند بوده و به خوبی می توانند از پس مسائل انتزاعی برآیند. مسائل زندگی شخصیت اسکیزوئید شخصیت اسکیزوئید نسبت به تفاوت ها تمایلی از خود نشان نمی دهد. هر چه این الگوی رفتاری شدیدتر باشد، ازدواج با شخصیت اسکیزوئید را سخت تر می کند. این بی تفاوتی ها در زندگی خود شخصیت اسکیزوئید نیز تاثیرات زیر را در برد دارد: بی تفاوتی ها باعث می شود که دچار ناتوانی در انتخاب گردد. فاقد هرگونه نشانه ها و علایق زیست-محیطی شود. بی تفاوتی ها و ناتوانی در انتخاب باعث می شود عملکرد و تجربه شخصیت اسکیزوئید نیز محدود شود. شخصیت اسکیزوئید به صورت عجیبی رفتار می کنند. رویدادهای متنوع محیطی، اضطراب آن ها را افزایش می دهد و باعث نوعی “ترس از صمیمیت” می شود. در نتیجه روابط میان فردیشان را محدود می کنند. سردی و کناره گیری از جمع موجب می شود شخصیت اسکیزوئید فرصت های کمتری برای اصلاح مهارت های اجتماعی داشته باشد و هر بار با مشکل بیشتری روبرو شود. سردی و کناره گیری شخصیت اسکیزوئید، باعث می شود دیگران نیز نسبت به او عواطف و احساسات کمتری خرج کنند.در نهایت شخصیت اسکیزوئید تنها به روابطی محدود با تعداد محدودی از افراد می رسد. به همین دلیل درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید امری مهم است. ما در مرکز مشاوره روانشناسی تلفنی آنلاین آوای سعادت راهکارهای لازم در زمینه برخورد با موضوع را به شما آموزش خواهیم داد