تنبیه کردن کودک درست یا اشتباه ؟

تنبیه کردن یکی از روش‌های تربیتی است که به فرزندتان می‌آموزید با نتایج کار و تصمیماتش آشنا شود و بتواند راه درست انجام کارها و بیان درخواست‌هایش را بیاموزد اما برای تنبیه کردن لازم است شروط مهمی را نیز در نظر داشته باشید.

برای مثال :

_ کودک حداقل سه سال سن داشته باشد.

_ کار خوب را از قبل به او آموزش داده باشید.

_ تنبیه از روی عصبانیت نباشد.

_تنبیه به فرزندتان این فرصت را بدهد که رفتارش را بهتر کند.

تنبیه منصفانه
اولین قدم برای تنبیه این است که مطمئن شوید برای فرزندتان وقت گذاشته‌اید و با صبوری و تکرار به او کار درست را یاد داده‌اید و مطمئنید فرزندتان توانایی درک و فهم آن موضوع را دارد، به او فرصت دفاع از خود را داده‌اید و برای آخرین بار به او هشدار داده بودید، همچنین مطمئنید عصبانیت‌تان از جای دیگری نیست، برای فرزندتان حق و حقوق انسانی قائلید و حرمت شکنی نمی‌کنید، در این صورت می‌توانید تنبیه‌ی منصفانه داشته باشید
سن مناسب برای تنبیه کودکان
نباید فراموش کنید که تنبیه کردن زیر سه سال ممنوع است و تا پنج سالگی توصیه نمی‌شود. برای کودک زیر سه سال تنبیه ممکن است تاثیر موقتی داشته باشد اما موثر نیست و به مرور بچه‌ها را لجباز یا مضطرب می‌کند. زمانی که فرزندتان زیر سه سال باشد باید به او یاد بدهید با رفتار اشتباهش موفق نمی‌شود به خواسته‌اش دسترسی پیدا کند و توجه شما را جلب کند.
تنبیه محرومیت
کودکان از پنج سالگی تنبیه محرومیت را درک می‌کنند و شما می‌توانید با محرومیت‌های بسیار کوتاه شروع کنید و البته فرزندتان را از وسایل مورد علاقه و یا جوایز و استیکرهایش محروم نکنید، اما زمانی که او را از چیزی مانند تبلتش به علت استفاده‌ی زیاد محروم می‌کنید همیشه راهی برایش بگذارید که با رفتار درست محرومیتش تمام شود.
موثرترین تنبیه برای کودکان
مهم‌ترین نوع تنبیه، تنبیه‌ی است که از سر خشونت نباشد. اگر به فرزندتان می‌گویید امروز نمی‌توانید با او بازی کنید با لحن خبری معمولی بگویید و دیگر نیازی به اخم و نصیحت نیست و البته بهتر است برای هر کار اشتباه یکبار تنبیه انجام شود.
در هنگام تنبیه کردن هرگز این کار ها را انجام ندهید:

هرگز فرزندتان را حبس نکنید.
اگر بدرفتاری می‌کند همراه با او به اتاقی بروید و بدون آنکه مانند هر بار با او صحبت کرده و یا تنبیه‌اش کنید منتظر بمانید تا آرام شود و خودش با شما ارتباط گرفته و صحبت کند و او را داخل اتاق رها یا حبس نکنید.
هرگز فرزندتان را نترسانید.
کلماتی مانند : آقا دزده، آقا پلیس، آقا گرگه و …. میاد و یا جملاتی مانند خاله آمپول میزنه یا میزارمت همین جا و خودم میرم و یا دیگر دوستت ندارم را بیان نکنید و حس عدم اطمینان نسبت به خودتان را به او منتقل نکنید.

قهر نکنید.
به جای قهر کردن که چه در سنین کودکی و چه در سنین بزرگسالی تنبیه بسیار نامناسبی است سعی کنید به رفتار بد اما بدون خطر فرزندتان بی‌اعتنایی کنید.

ناسزا نگویید.
به طور واضح و مشخص با فرزندتان صحبت کنید و به او در مورد کار بد و ناپسندش گوشزد کنید اما هرگز به او ناسزا نگویید و او را به انجام دادن این کار در بزرگسالی سوق ندهید.

کتک نزنید.
هرگز و هرگز فرزندتان را کتک نزنید و به او آسیب جسمانی نرسانید. یادتان باشد تنبیه بدنی مانند تجاوز به فرزندتان است و به همان میزان آسیب زا و خطرناک است. تنبیه بدنی علاوه بر آسیب جسمانی آسیب های روانی زیادی را بر جای می‌گذارد.
ما در مرکز مشاوره روانشناسی تلفنی آنلاین آوای سعادت راهکارهای لازم در زمینه برخورد با موضوع را به شما آموزش خواهیم داد