نقش واسطه‌ای راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و نگرانی در رابطه بین تاب آوری و اضطراب ابتلاء به کووید-19

کروناویروس‌ها خانواده بزرگی از ویروس‌ها و زیر مجموعه کروناویریده هستند که از ویروس سرماخوردگی معمولی تا عامل بیماری‌های شدیدتری همچون سارس، مرس و کووید ۱۹ را شامل می‌شود. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه‌ای راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و نگرانی در رابطه بین تاب آوری و اضطراب ابتلاء به کووید-19 بود.
روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام ساکنان شهر کرج در بهار سال 1399 بود که از میان آن‌ها 360 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس آنلاین انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)؛ پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا مایر و همکاران (1990)؛ پرسشنامه گارنفسکی و همکاران (2001)؛ مقیاس اضطراب بیماری کرونا علی‌پور و همکاران (1398) بود. جهت تحلیل داده‌ها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد رابطه مستقیم بین تاب آوری با راهبردهای مثبت (278/0=β، 010/0=P) و منفی (232/0-=β، 010/0=P) تنظیم شناختی هیجان و نگرانی (451/0-=β، 015/0=P) معنادار بود. رابطه مستقیم بین تاب آوری (390/0-=β، 040/0=P)، راهبردهای مثبت (270/0-=β، 006/0=P) و منفی (200/0=β، 003/0=P) تنظیم شناختی هیجان و نگرانی (226/0=β، 006/0=P) با اضطراب ابتلاء به کووید-19 معنادار بود. رابطه غیرمستقیم بین تاب آوری (178/0-=β، 007/0=P) با اضطراب ابتلاء به کووید-19 معنادار بود.
نتیجه‌گیری: افرادی که از تاب آوری چندان بالایی برخوردار نیستند در مواجه با احتمال بالای ابتلاء به ویروس کووید-19، مستعد نگرانی درباره ابتلاء به این ویروس و متوسل شدن به راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان هستند که بر اضطراب ابتلاء به کووید-19 می‌افزاید.
ما در مرکز مشاوره روانشناسی تلفنی آنلاین آوای سعادت راهکارهای لازم در زمینه برخورد با موضوع را به شما آموزش خواهیم داد